काठमाडौं, भदौ ४ – धादिङको सदरमुकाम धादिङबेसी नपुग्दैको सानो गाँउ । साउनको अन्तिम हप्ता । मध्यान्ह १२ बजे । बेसी भएकाले मधेसमा जस्तै उधुम गर्मी छ । त्यै टोलमा छ, लक्ष्मण परियारको घर ।
खाना खाने बेला भएकाले लक्ष्मणको परिवारका सबैजसोलाई घरैमा भेटियो । घर पनि के भन्नु । घामपानीमा टाउको लुकाउने टहरा । नयाँ मान्छे देखेपछि घरका सबैजना झुम्मिए । 
वैशाख १२ गते गएको बिनासकारी भूकम्पपछि लक्ष्मणको घर बस्नै नहुने भएको छ । हपहपी गर्मीमा पनि प्लाष्टिकको टहरामा बसेका छन । उनीहरुले घर चाहिँ कहिले बनाउलान ? 
छेउमै बसेका भाइलाई लक्ष्मणले सोध्नुभयो ‘यो घर बनाउन दुई लाख जतिले पुग्ला है कान्छा ?’
 ‘अहिलेको जुगमा त्यत्तिले कहाँ पुग्नु दुईतले घर बनाउन । कम्तिमा तीन–चार लाख रुपैयाँ लाग्ला ।’ लक्ष्मणले पनि दाइको कुरोमा सही थाप्नुभयो ।
यत्ति पैसा नभएपछि लक्ष्मणका परिवारले बारीको पाटोमा घामपानी नभनी रातदिन कटारहेका छन् ।
सरकार र अरु संघसंस्थाले दिएको राहतले केही दिन चल्यो । अनि घरले पुरिएको अन्न निकालेपछि अहिले त्यसैले चल्दैछ । लक्ष्मणका छोरा राजु ४ वर्षदेखि कुवेतमा छन् । भूकम्प गएको समाचार सुनेपछि नेपाल फर्कने कुरा गरे ।
‘भूकम्प गएको सुनेपछि अहिल्यै आउँछु, भरे नै आउँछु भन्न थाल्यो । यहाँ हामी राम्रै छौं भनेपछि घर बनाउने पैसा लिएर अर्को वर्ष आउँछु भनेको छ ।’ लक्ष्मणले भन्नुभयो । अहिले राजुको मन अडिएको छ कुवेतमै ।

Post a Comment

 
Top